«Ίμβρος, το νησί της θλίψης» , Όπως το ζει ο Τούρκος συγγραφέας Ντενίζ Καβουκτσούογλου
“Μοναδικό τους φταίξιμο το ότι ήταν Ρωμιοί”.
Αυτό είναι το συμπέρασμα του Τούρκου συγγραφέα Ντενίζ Καβουκτσούογλου για τους κατοίκους της Ίμβρου, που τα μέτρα του κράτους με αφορμή το Κυπριακό, έκαναν το βίο τους αβίωτο και αναγκάσθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη, να εγκαταλείψουν το νησί τους, να εγκαταλείψουν τα πάντα, τη γη, τα ζώα τους, το σπίτι τους, τα έπιπλα και τα ρούχα τους για να αναζητήσουν αλλού την “επόμενη μέρα”.
Πρόκειται για ένα πόνημα που εξωτερικεύει το δράμα, απεικονίζει τον πόνο, αποκτά δε πρόσθετη σημασία, όταν, όπως το συγκεκριμένο, φέρει την υπογραφή Τούρκου συγγραφέα.
Οι ποδηλάτισσες
Κωνσταντινούπολη 1955. Ένα δεκάχρονο κορίτσι κρατά ημερολόγιο. Ίμβρος 1975. Η μικρότερη αδελφή της, είκοσι χρόνια αργότερα, το διαβάζει και ανασυνθέτει τη ζωή τριών αδελφών που μεγαλώνουν σε ένα προάστιο του Βοσπόρου και στην Ίμβρο αργότερα. Τρία κορίτσια αντιμέτωπα με τη μοίρα τους, η οποία ταυτίζεται με τη μοίρα του ελληνισμού της Πόλης.
Ταξιδέψτε στην Ίμβρο & στην Τένεδο!
5 Μέρες
Ίμβρος: Ένα μικρό νησί με μεγάλη ιστορία
ΤΟΜΟΣ Ι.
Επειδή η αρχαιολογία συν-γράφει την ιστορία αποτελώντας το ορατό και απτό τμήμα της, θεωρήσαμε σκόπιμο να καταγράψουμε και να αποτυπώσουμε, φωτογραφικά έστω, τις σωζόμενες επιφανειακά αρχαιολογικές και άλλες ενδείξεις, οι οποίες τεκμηριώνουν την ιστορική πορεία της Ίμβρου. Οι καλοκαιρινές περιοδείες μας επί 25 χρόνια (1990-2015) ήταν εξαιρετικά αποδοτικές, δεδομένου ότι σε πολυάριθμες θέσεις εντοπίσαμε κατάλοιπα έργων τα οποία αποκαλύπτουν και συνθέτουν το πλαίσιο ζωής και δράσης των ανθρώπων που κατοίκησαν στην Ίμβρο και άφησαν τα αποτυπώματά τους σε κάθε γωνιά του νησιού.
Σε πολλούς χώρους των ανατολικών και νοτίων παράκτιων σήμερα τμημάτων του νησιού έχουν διατηρηθεί ενδείξεις χαρακτηριστικές της χρήσης των χώρων από τον παλαιολιθικό άνθρωπο, σε όλη την έκταση του νησιού σώζονται διάσπαρτα τα λείψανα δεκάδων οικισμών με χρήση από τους νεολιθικούς χρόνους μέχρι το τέλος της Εποχής του Χαλκού, ενώ σε πολυάριθμες θέσεις είναι ορατά κατάλοιπα της ζωής των αθηναίων κληρούχων και των απογόνων τους κατά τους κλασικούς, ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους.
Μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη εντοιχισμένα σε εκκλησίες και ξωκκλήσια, ερείπια κάστρων και πύργων, καθώς και επιγραφές διασώζουν στοιχεία της παλαιοχριστιανικής και βυζαντινής ιστορίας της Ίμβρου. Τα επτά χωριά της με τη χαρακτηριστική αρχιτεκτονική των δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων τους και οι δεκάδες ερειπωμένοι αγροτικοί οικισμοί (ξωμεριές) με τα ντάμια, τα ξωκκλήσια, τα αλώνια και τις βρύσες τους είναι οι αφευδείς μάρτυρες της αδιάλειπτης συνέχειας του ιμβριακού ελληνισμού κατά τους νεότερους χρόνους.
Η Τένεδος
Στα 1923 η Συνθήκη της Λωζάννης άφησε έξω από τα γεωγραφικά σύνορα της Ελλάδας τα γειτονεύοντα νησιά του Βορείου Αιγαίου Ίμβρο και Τένεδο· το πρώτο με 9.000 Έλληνες, μόνιμους, κατοίκους και 300 Τούρκους (στην πλειονότητα υπαλλήλους της διοίκησης), το δεύτερο με 2.000 περίπου κατοίκους κατά το μισό και παραπάνω Έλληνες.
Η πράξη αυτή, η παραχώρηση δηλαδή στην Τουρκία για γεωπολιτικούς λόγους των νησιών (αυτών) και συνακόλουθα η αποκοπή τους από το υπόλοιπο νησιωτικό σύνολο ταύτισε την ιστορική πορεία και την τύχη τους. Μέχρι τότε η μεταξύ τους σχέση ήταν πολύ χαλαρότερη από εκείνη που είχε η Ίμβρος με τη Λήμνο κι ακόμη τη Σαμοθράκη και τη μακρινότερη Θάσο, όπως και της Τενέδου με τη γειτονική Λέσβο. Το γεγονός αυτό αποτελεί την απαρχή της σημαντικότερης μέχρι σήμερα ιστορικής περιόδου των δύο νησιών, που σωστά αναφέρονται πάντα μαζί. Η σημαντικότητα των εξήντα πέντε χρόνων από την υπογραφή της Λωζάννης δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τον συναισθηματισμό μας- τα όσα συναισθήματα γεννά η απώλεια των εστιών μας. Δεν μπορεί φυσικά κανείς να αποστειρώσει τον εαυτό του από κάθε ευαισθησία, όταν γράφει και μιλά για την πατρίδα του, όμως είναι δυνατό πέρα από οποιονδήποτε και οσονδήποτε ψυχικό φορτισμό να εξετάσει τα πράγματα με αντικειμενικότητα και νηφαλιότητα, αποφεύγοντας τα επιφωνήματα και τα θαυμαστικά. Έτσι ας αποπειραθούμε να εξηγήσουμε γιατί τα τελευταία εξήντα πέντε χρόνια αποτελούν την τραγικότερη και ιστορικά σημαντικότερη εποχή των δύο νησιών.
Ίμβρος: Μηνιαίο εγκυκλοπαιδικό περιοδικό 1947-1955
Η επανέκδοση του περιοδικού “Ίμβρος” έρχεται να συμπληρώσει την πλούσια και, ενδιαφέρουσα σειρά των εκδόσεων της Εταιρίας Μελέτης Ίμβρου και Τενέδου.
Η έκδοση του περιοδικού “Ίμβρος” άρχισε τον Ιούνιο του 1947 και συνεχίστηκε μέχρι τον Απρίλιο του 1955 με την επιμέλεια μιας ομάδας πνευματικών ανθρώπων του νησιού, οι οποίοι θεώρησαν την προσφορά τους αυτή, χρέος και καθήκον τους προς την πατρίδα.
Το περιοδικό αυτό αποτελεί πολύτιμη και διαχρονική συμβολή στη γνώση και τη μελέτη της φυσιογνωμίας της Ίμβρου. Οι συγγραφείς μέσα από την προσωπική τους διεισδυτική ματιά και ειδικότητα, καταθέτουν μοναδικά κείμενα με στοιχεία ιστορικής τεκμηρίωσης και λαογραφικής έρευνας συνοδευόμενα συχνά από σκίτσα, σχέδια και φωτογραφίες, αλλά και τις απαραίτητες βιβλιογραφικές παραπομπές.
Οι πολλές και ποικίλες πληροφορίες για πρόσωπα και πράγματα καθώς και τα συστατικά στοιχεία της πληθυσμιακής, κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης της εποχής, που καταχωρούνται στις ειδησεογραφικές σελίδες του, αποτελούν μοναδικά τεκμήρια, για να πλησιάσουμε άμεσα τον τόπο μας και να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. […]
Νοσταλγού Ιμβριώτικες Ιστορίες
Ο Μίμης Φράγκος νοσταλγός πάντα της πατρίδας του, της Ίμβρου, και των ανθρώπων της δεν έπαψε ως την τελευταία στιγμή να αγωνίζεται γι’ αυτούς. Η νοσταλγία του αυτή τον οδήγησε και στο γράψιμο των ιστοριών, που περιέχονται στο βιβλίο που κρατάτε και τις οποίες κατά καιρούς δημοσίευσε στα ιμβριακά έντυπα. Δεν πρόφτασε να μαζέψει τις φωτογραφίες που ήθελε για να το πλαισιώσει ούτε και να διορθώσει τα δοκίμια, κι αυτό υπήρξε μια από τις πολλές δυσκολίες που καθυστέρησαν την έκδοσή του. Ελπίζουμε ότι αξιοποιήσαμε όλες τις οδηγίες του, κυρίως αυτές που αφορούσαν το φωτογραφικό υλικό, και σήμερα παρουσιάζουμε το βιβλίο όπως θα ήθελε ο ίδιος. Ο Νοσταλγός που δύσκολα είχε πεισθεί για την αναγκαιότητα της παρούσας έκδοσης, επιθυμούσε όταν κυκλοφορούσαν οι ιστορίες τους να τις διαβάζουν οι παλιότεροι για να θυμούνται και οι νεώτεροι για να γνωρίσουν κάτι από τα περασμένα. Οι “Ιμβριώτικες ιστορίες” γραμμένες από έναν άνθρωπο σοφό, δίκαιο και παρατηρητικό πέρα από το πολυσήμαντο περιεχόμενό τους, έχουν μοναδική ιστορική αξία, αφού αναφέρονται σε σημαντικότατα και πρόσωπα των τελευταίων 100 ετών της Ίμβρου.
Η πριγκίπισσα του Ροξάδου, Ιμβριώτικα αφηγήματα
Περιέχονται τα αφηγήματα: – “Η πριγκίπισσα του Ροξάδου” – “Το γκρέμισμα του Δικεφάλου” – “Ποιοι πιο ήρωες” – “Από τον παράδεισο στον παράδεισο” – “Τα μποτίνια του Αϊ-Βασίλη” – “Ο κουμπαράς” – “Το μάτι του Θεού” – “Η ταυτότητα της Λεϊλά” – “Ο Φουκαράς” – “Οι φάλαινες” – “Γκιαούρ κιζί”
Ταξιδέψτε στην Ίμβρο & στην Τένεδο!
5 Μέρες
